umartwiać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. umartwić)

(1.1) zadawać sobie ból fizyczny
(1.2) przen. (t. rel.) praktykować wyrzeczenie się wygód, przyjemności
(1.3) daw. przyczyniać zmartwień drugiej osobie
(1.4) garb. czyścić i zobojętniać włosie[1]

czasownik zwrotny niedokonany umartwiać się (dk. umartwić się)

(2.1) umyślnie wyniszczać swój organizm
(2.2) przen. (t. rel.) praktykować post, wyrzekać się wygód i przyjemności
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(2.2) A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, / umartwiałem się postem / i moja modlitwa wracała do mojego łona, / jak po stracie przyjaciela czy brata[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. umartwianie n, umartwienie n
czas. umartwić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „umartwiać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Księga Psalmów 35,13–14, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak)