uchwyt
uchwyt (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈuxfɨt], AS: [uχfyt], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) część przedmiotu służąca do chwytania go ręką[1]
- (1.2) techn. część służąca do umocowania czegoś
- (1.3) uchwycenie
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uchwyt uchwyty dopełniacz uchwytu uchwytów celownik uchwytowi uchwytom biernik uchwyt uchwyty narzędnik uchwytem uchwytami miejscownik uchwycie uchwytach wołacz uchwycie uchwyty
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) mocowanie, przymocowanie, przytwierdzenie, zaczep[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. uchwycić dk., chwytać ndk.
- rzecz. chwyt mrz, chwytak mrz, chwytanie n, uchwycenie n, chwytnia ż, schwytanie n, uchwycik mrz
- przym. chwytakowy, chwytny, uchwytny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) handle; (1.2) grip, grasp
- arabski: (1.1) مقبض
- duński: (1.2) holder w
- esperanto: (1.1) tenilo
- estoński: (1.1) käepide
- hiszpański: (1.1) agarradero m, asidero m, mango m; (1.2) mandril m, plato m; (1.3) asimiento m, agarro m
- litewski: (1.2) laikiklis m
- niemiecki: (1.1) Griff m
- rosyjski: (1.1) ухва́т m; (1.2) ухва́т m, держа́тель m, фикса́тор m; (1.3) ухва́т m, захва́т m
- tuvalu: (1.1) kau
- ukraiński: (1.1) держа́к m, ру́чка ż, рукоя́тка ż
- źródła:
- ↑ Hasło „uchwyt” w: SJP.pl.
- ↑ synonimy.ux.pl.