słonina
słonina (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. produkt spożywczy wytwarzany z podskórnego tłuszczu z boków i grzbietu świń; zob. też słonina w Wikipedii
- (1.2) pot. porowate tworzywo na podeszwy[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik słonina słoniny dopełniacz słoniny słonin celownik słoninie słoninom biernik słoninę słoniny narzędnik słoniną słoninami miejscownik słoninie słoninach wołacz słonino słoniny
- przykłady:
- (1.1) Osobowe pociągi pęczniały od tłumów szmuglujących słoninę i mięso, masło i groźne w tłoku jaja[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) sadło, szperka, szpek; gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) szpyrka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fatback, salo
- bułgarski: (1.1) сланина ż
- chiński standardowy: (1.1) 肥肉 (féiròu)
- chorwacki: (1.1) slanina ż, špek m
- czeski: (1.1) špek m, slanina ż
- duński: (1.1) spæk n
- estoński: (1.1) pekk
- fiński: (1.1) silava
- francuski: (1.1) lard m
- hiszpański: (1.1) tocino m
- indonezyjski: (1.1) lapisan lemak
- interlingua: (1.1) lardo
- japoński: (1.1) 脂肪
- kataloński: (1.1) cansalada ż
- koreański: (1.1) 비계
- litewski: (1.1) lašiniai m lm
- łaciński: (1.1) arvina ż
- łotewski: (1.1) speķis m
- niderlandzki: (1.1) spek n
- niemiecki: (1.1) Speck m
- norweski (bokmål): (1.1) spekk n
- norweski (nynorsk): (1.1) spekk n
- norweski (riksmål): (1.1) spekk n
- nowogrecki: (1.1) λαρδί n
- portugalski: (1.1) toicinho m, toucinho m
- rosyjski: (1.1) сало n
- rumuński: (1.1) slănină ż
- słowacki: (1.1) slaninka ż
- słoweński: (1.1) slanina ż, špeh m
- szwedzki: (1.1) späck n
- turecki: (1.1) domuz kuyruk yağı
- ukraiński: (1.1) сало n
- węgierski: (1.1) szalonna
- wietnamski: (1.1) mỡ lợn ướp muối
- wilamowski: (1.1) śpyrki m, śpyrkia
- włoski: (1.1) lardo m
- źródła:
- ↑ Hasło „słonina” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Roman Bratny, Kolumbowie — rocznik 20, 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 125.