przerwa
przerwa (język polski) Edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) czas, w którym wykonywanie jakiejś czynności zostaje zaprzestane na pewien okres; zatrzymanie działania czegoś
- (1.2) czas wolny między godzinami pracy, nauki w szkole
- (1.3) wolna przestrzeń otoczona czymś
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przerwa przerwy dopełniacz przerwy przerw celownik przerwie przerwom biernik przerwę przerwy narzędnik przerwą przerwami miejscownik przerwie przerwach wołacz przerwo przerwy
- przykłady:
- (1.1) Bez przerwy opowiadał o wczorajszym spotkaniu z Krystyną.
- (1.2) Podczas przerwy między lekcjami paliłem papierosa w korytarzu.
- (1.3) Nie przeskakuj! 100 metrów stąd jest przerwa w płocie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bez przerwy
- (1.2) przerwa wakacyjna • przerwa świąteczna
- antonimy:
- hiperonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. przerwać (przerywać)
- rzecz. przerwanie, przerywanie, przerywnik
- związki frazeologiczne:
- przerwa w życiorysie
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pause, interruption; (1.2) break; (1.3) gap
- arabski: (1.1) إستراحة
- baskijski: (1.1) etenaldi, eten; (1.2) atsedenaldi, atseden
- białoruski: (1.1) перапынак m; (1.2) перапынак m; (1.3) перарыў m
- chiński standardowy: (1.2) 休息 (xiūxi)
- czeski: přestávka ż
- duński: (1.1) pause w; (1.2) pause w; (1.3) mellemrum n
- esperanto: (1.1) intervalo, paŭzo, interrompo
- luksemburski: (1.2) Rascht ż
- niemiecki: (1.1-2) Pause ż; (1.1) Unterbrechung ż
- nowogrecki: (1.1) διακοπή ż; (1.2) διάλειμμα n; (1.3) άνοιγμα n
- ormiański: (1.1) դադար
- rosyjski: (1.1) перерыв m, пауза ż; (1.2) перерыв m
- szwedzki: (1.1) avbrott n, uppehåll n; (1.2) rast w, paus w, avbrott n
- ukraiński: (1.1) перерва ż; (1.2) перерва ż
- włoski: (1.1) intervallo m, pausa ż
- źródła: