pogodny
pogodny (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odznaczający się ładną pogodą, brakiem opadów
- (1.2) książk. pełen spokoju, wesoły, odznaczający się pogodą ducha
- (1.3) książk. wyrażający takie cechy; wesoły, sympatyczny
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pogodny pogodna pogodne pogodni pogodne dopełniacz pogodnego pogodnej pogodnego pogodnych celownik pogodnemu pogodnej pogodnemu pogodnym biernik pogodnego pogodny pogodną pogodne pogodnych pogodne narzędnik pogodnym pogodną pogodnym pogodnymi miejscownik pogodnym pogodnej pogodnym pogodnych wołacz pogodny pogodna pogodne pogodni pogodne stopień wyższy pogodniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pogodniejszy pogodniejsza pogodniejsze pogodniejsi pogodniejsze dopełniacz pogodniejszego pogodniejszej pogodniejszego pogodniejszych celownik pogodniejszemu pogodniejszej pogodniejszemu pogodniejszym biernik pogodniejszego pogodniejszy pogodniejszą pogodniejsze pogodniejszych pogodniejsze narzędnik pogodniejszym pogodniejszą pogodniejszym pogodniejszymi miejscownik pogodniejszym pogodniejszej pogodniejszym pogodniejszych wołacz pogodniejszy pogodniejsza pogodniejsze pogodniejsi pogodniejsze stopień najwyższy najpogodniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najpogodniejszy najpogodniejsza najpogodniejsze najpogodniejsi najpogodniejsze dopełniacz najpogodniejszego najpogodniejszej najpogodniejszego najpogodniejszych celownik najpogodniejszemu najpogodniejszej najpogodniejszemu najpogodniejszym biernik najpogodniejszego najpogodniejszy najpogodniejszą najpogodniejsze najpogodniejszych najpogodniejsze narzędnik najpogodniejszym najpogodniejszą najpogodniejszym najpogodniejszymi miejscownik najpogodniejszym najpogodniejszej najpogodniejszym najpogodniejszych wołacz najpogodniejszy najpogodniejsza najpogodniejsze najpogodniejsi najpogodniejsze
- przykłady:
- (1.1) Dlaczego w taki pogodny dzień siedzisz w domu? Wyszedłbyś na dwór.
- (1.2) Damian jest bardzo pogodnym człowiekiem.
- (1.3) Miło widzieć u ciebie wreszcie pogodną twarz.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pogodny dzień / wieczór • pogodne lato • pogodna jesień / wiosna / jesień • pogodne niebo
- (1.2) pogodny człowiek
- (1.3) pogodna twarz • pogodne usposobienie • pogodny nastrój/uśmiech
- antonimy:
- (1.1) niepogodny
- (1.2) pochmurny, chmurny
- (1.3) pochmurny, chmurny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) bezchmurny, bezdeszczowy, bezwietrzny, słoneczny[1]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pogoda ż, pogodność ż, pogodynka ż
- czas. pogodnieć ndk., rozpogodzić się dk., rozpogadzać się ndk.
- przym. pogodowy
- przysł. pogodnie
- związki frazeologiczne:
- gdy Makary pogodny, cały styczeń chłodny • z pogodnym czołem
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sunny; (1.2) serene, cheerful, buoyant, jocund, pleasant, jovial
- arabski: (1.2) بشوش
- esperanto: (1.1) serena; (1.2) serena
- francuski: (1.2) serein
- jidysz: (1.1) קלאָר (klor)
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.