pán

pán (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) pan, mężczyzna

(1.2) małżonek, mąż

(1.3) pan (właściciel, władca, feudał, gospodarz)

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pán	páni / pánové
dopełniacz	pána	pánů
celownik	pánu / pánovi	pánům
biernik	pána	pány
wołacz	páne	páni / pánové
miejscownik	pánu / pánovi	pánech
narzędnik	pánem	pány

przykłady:

(1.3) Pes poslouchá svého pána. → Pies słucha swojego pana.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dámy a pánové! → panie i panowie

(1.3) být svým (vlastním) pánem → być panem (u) siebie, być niezależnym • být pánem situace → być panem sytuacji

synonimy:

(1.1) muž

(1.2) muž, manžel, partner

(1.3) majitel, vlastník, držitel, vládce

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pánský

rzecz. pan m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pán (język słowacki)

starší pán (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) pan

(1.2) właściciel, pan

odmiana:

wg typu I (męskoosobowy) wz. 1; lm páni

przykłady:

(1.1) Videli ste toho pána? → Czy widzieliście tego pana?

(1.2) Je to pán tej dediny. → To jest właściciel tej wsi.

składnia:

kolokacje:

(1.2) pracovať u dobrého / zlého pána → pracować dla dobrego / złego pana, właściciela

synonimy:

(1.2) vládca, vladár

antonimy:

(1.1) pani

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. panština, pánovitosť ż, panské n, panovačnosť ż, Pán m, pánko m, panovník m, panovníčka ż

przysł. panovačne, pansky, pánovito, pánovite

przym. panovačný, panovnícky, panský, pánovitý, pánsky

czas. panovať

związki frazeologiczne:

(1.2) aký pán, taký krám → jaki pan, taki kram • dvom pánom (nemožno) slúžiť → (nie można) pracować dla dwóch osób, panów

etymologia:

uwagi:

M lm - uwaga na iloczas. Jeżeli samogłoskę a wypowie się krótko, otrzyma się wyraz pani, a nie panowie.

źródła: