ohyda (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈxɨda], AS[oχyda] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. coś ohydnego, brzydkiego, wzbudzającego wstręt, obrzydzenie
(1.2) książk. cecha czegoś ohydnego, brzydkiego, wzbudzającego wstręt
(1.3) daw. wstyd, sromota, niesława[1]
(1.4) daw. człowiek ohydny, zakała, wyrodek, wyrzutek[1]
(1.5) gw. coś ogromnego, kolos (o człowieku lub koniu)[1]
(1.6) gw. tłum, hurma, gromada[1]
odmiana:
(1.1,4-6)
(1.2-3) blm;
przykłady:
(1.1) Przecież brukselka to ohyda! Jak można to w ogóle jeść?
(1.3) Sowizdrzał, powiedzą, przed dworem ohyda![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-6) daw. ochyda, gw. hydota, st.pol. hyd, st.pol. hydanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ohydztwo n, daw. ohydność, daw. ochydność, daw. ohydliwość n, daw. ochydliwość n, daw. ohydnica ż, daw. ohydzanie n, daw. ohydzenie n
przym. ohydnie, ohydny, daw. ochydny, daw. ohydliwy, daw. ohisny
przysł. ohydnie, daw. ochydnie, daw. ohydliwie, daw. ochydliwie, daw. ohydno
czas. daw. ohydzić, st.pol. ohidzić, daw. ochydzić, daw. ohydzać, daw. ochydzać, daw. ohydzieć, daw. ochydnąć, daw. ohydzić się, daw. ohydzać się
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego prasł. *o(b)gyditiuczynić wstrętnym, zanieczyścić, upaprać < prasł. *gyditiczynić wstrętnym, zanieczyszczać, paprać, czasownika odrzeczownikowego od prasł. *gydъ / prasł. *gydacoś budzącego wstręt, obrzydzenie; polska postać z h pod wpływem czeskim bądź ruskim[3]
por. białor. агіда, ukr. огида
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „ohyda” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. III: N-Ó, Warszawa 1900–1927, s. 723.
  2. Wincenty Pol: Poezye
  3.   Hasło „ohyda” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.