ohyda

ohyda (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈxɨda], AS: [oχyda] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. coś ohydnego, brzydkiego, wzbudzającego wstręt, obrzydzenie

(1.2) książk. cecha (1.1)

(1.3) daw. wstyd, sromota, niesława

(1.4) daw. człowiek ohydny, zakała, wyrodek, wyrzutek

(1.5) gw. coś ogromnego, kolos (o człowieku lub koniu)

(1.6) gw. tłum, hurma, gromada

odmiana:

(1.1,4-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ohyda	ohydy
dopełniacz	ohydy	ohyd
celownik	ohydzie	ohydom
biernik	ohydę	ohydy
narzędnik	ohydą	ohydami
miejscownik	ohydzie	ohydach
wołacz	ohydo	ohydy

(1.2-3) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ohyda
dopełniacz	ohydy
celownik	ohydzie
biernik	ohydę
narzędnik	ohydą
miejscownik	ohydzie
wołacz	ohydo

przykłady:

(1.1) Przecież brukselka to ohyda! Jak można to w ogóle jeść?

(1.3) Sowizdrzał, powiedzą, przed dworem ohyda!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-6) daw. ochyda, gw. hydota, st.pol. hyd, st.pol. hydanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ohydztwo n, daw. ohydność, daw. ochydność, daw. ohydliwość n, daw. ochydliwość n, daw. ohydnica ż, daw. ohydzanie n, daw. ohydzenie n

przym. ohydnie, ohydny, daw. ochydny, daw. ohydliwy, daw. ohisny

przysł. ohydnie, daw. ochydnie, daw. ohydliwie, daw. ochydliwie, daw. ohydno

czas. daw. ohydzić, st.pol. ohidzić, daw. ochydzić, daw. ohydzać, daw. ochydzać, daw. ohydzieć, daw. ochydnąć, daw. ohydzić się, daw. ohydzać się

związki frazeologiczne:

etymologia:

Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego prasł. *o(b)gyditi → 'uczynić wstrętnym, zanieczyścić, upaprać' < prasł. *gyditi → 'czynić wstrętnym, zanieczyszczać, paprać', czasownika odrzeczownikowego od prasł. *gydъ / prasł. *gyda → 'coś budzącego wstręt, obrzydzenie'; polska postać z h pod wpływem czeskim bądź ruskim.

Zobacz też: białor. агіда, ukr. огида.

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) رجس m
• francuski: (1.1) hideur ż
• ukraiński: (1.1) огида ż

źródła: