wymowa:
IPA[ˈkũmat͡ɕ], AS[kũmać], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
kumać się?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. brak)

(1.1) slang. rozumieć[1]

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(2.1) pot. utrzymywać bliską znajomość, zażyłe stosunki[2]
(2.2) przest. stawać się czyimś kumem lub kumą przez trzymanie dziecka do chrztu[3]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Nic nie kumam z tego, co ta frania paple.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chwytać, czaić, łapać
(2.1) kolegować się, przyjaźnić się; pot. kumplować się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kum mos, kuma ż, kumanie n, pokumanie n, skumanie n
czas. pokumać dk., skumać się dk.
przym. kumaty
wykrz. kum
związki frazeologiczne:
kumać czaczę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „rozumiesz” w: Anna Tkaczyk, Słowniczek gwary uczniowskiej, Wyd. ASTRUM, Wrocław 2002, ISBN 83-7277-120-0, s. 64.
  2.   Hasło „kumać się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „kumać się” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.