Podobna pisownia Podobna pisownia: kompán
wymowa:
IPA[ˈkɔ̃mpãn], AS[kõmpãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. towarzysz wspólnych przedsięwzięć, zwłaszcza rozrywek[1]
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) stary / dobry / wesoły kompan • kompan od kielicha • kompan z wojska
synonimy:
(1.1) neutr. kolega; pot. kamrat, koleżka, koleś, kumpel; przest. komiliton, konfrater, kompanion[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kompania ż
forma żeńska kompanka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Kumpan[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kompan” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „kompan” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „kompan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.