jednolatek

jednolatek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjɛdnɔˈlatɛk], AS: [i ̯ednolatek], zjawiska fonetyczne: akc. pob., ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: je•d•no•la•tek

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) chłopiec mający jeden rok

(1.2) osoba w tym samym wieku

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zwierzę lub rzecz mające jeden rok

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: jednolatka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jednolatek	jednolatki
dopełniacz	jednolatka	jednolatków
celownik	jednolatkowi	jednolatkom
biernik	jednolatka	jednolatków
narzędnik	jednolatkiem	jednolatkami
miejscownik	jednolatku	jednolatkach
wołacz	jednolatku	jednolatki
ndepr. M. i W. lm: (ci) jednolatkowie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jednolatek	jednolatki
dopełniacz	jednolatka	jednolatków
celownik	jednolatkowi	jednolatkom
biernik	jednolatka	jednolatki
narzędnik	jednolatkiem	jednolatkami
miejscownik	jednolatku	jednolatkach
wołacz	jednolatku	jednolatki

(3.1) zob. jednolatka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) równolatek, rówieśnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jednolatka ż

przym. jednoletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.2) аднагодак m; (2.1) аднагодак m
• niemiecki: (1.1) Einjähriger m
• rosyjski: (1.2) однолеток m, одногодок m, ровесник m; (2.1) одногодок m
• szwedzki: (1.1) ettåring w

źródła: