gdy się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy

gdy się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡdɨ‿ɕɛ ˈʧ̑wɔvʲjɛk ˈspʲjɛʃɨ ˈtɔ‿ɕɛ ˈdʲjabɛwʲ ˈʨ̑ɛʃɨ], AS: [gdy‿śe ču̯ovʹi ̯ek spʹi ̯ešy to‿śe dʹi ̯abeu̯ʹ ćešy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.• zmięk. międzywyr.• zestr. akc.• i → j  ​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) w pośpiechu często zdarza się o czymś zapomnieć, być niedokładnym

odmiana:

przykłady:

(1.1) O, kurczę! Przecież nie zamknąłem okna, a może padać. Zaraz wrócę, poczekaj tu na mnie. Gdy się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) co nagle, to po diable • śpiesz się powoli

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

inna wersja: jak się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) haste makes waste
• arabski: (1.1) العجلة من الشيطان
• rosyjski: (1.1) поспешишь - людей насмешишь
• turecki: (1.1) acele işe şeytan karışır

źródła:

Słownik frazeologiczny PWN z Bralczykiem w opracowaniu Elżbiety Sobol, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-85-01-15224-6