egzystencja

egzystencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛɡzɨˈstɛ̃nt͡sʲja], AS: [egzystẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) istnienie, byt, życie i jego warunki

(1.2) filoz. rzeczywistość, istnienie, byt

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	egzystencja	egzystencje
dopełniacz	egzystencji	egzystencji / przest. egzystencyj
celownik	egzystencji	egzystencjom
biernik	egzystencję	egzystencje
narzędnik	egzystencją	egzystencjami
miejscownik	egzystencji	egzystencjach
wołacz	egzystencjo	egzystencje

przykłady:

(1.1) Tą ryzykowną inwestycją naraził egzystencję całej firmy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. egzystować

rzecz. egzystencjalność ż, egzystencjalizm, egzystencjalista, egzystencjalistka

przym. egzystencjalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. existentialis od ex(s)istentia z ex(s)istere

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) existence
• arabski: (1.1) كون (1.2) ;كون
• duński: (1.1) eksistens w
• esperanto: (1.1) ekzisto
• francuski: (1.1) existence ż; (1.2) existence ż
• interlingua: (1.1) existentia
• japoński: (1.1) 存在(そんざい)
• jidysz: (1.1) זײַן n (zajn)
• kataloński: (1.1) existència ż
• neapolitański: (1.1) asestenza ż
• norweski (bokmål): (1.1) eksistens m
• norweski (nynorsk): (1.1) eksistens m
• rosyjski: (1.1) существова́ние n, бытие́ n, экзисте́нция ż; (1.2) экзисте́нция ż
• szwedzki: (1.1) existens w
• turecki: (1.2) varoluş
• węgierski: (1.2) egzisztencia
• włoski: (1.1) esistenza ż

źródła: