dryg
dryg (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zwykle w zwrocie „mieć dryg do czegoś” – pot. mieć do czegoś skłonność, talent do robienia czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dryg drygi dopełniacz drygu drygów celownik drygowi drygom biernik dryg drygi narzędnik drygiem drygami miejscownik drygu drygach wołacz drygu drygi
- przykłady:
- (1.1) Kocha łowić ryby i ma do tego niesamowity dryg[2].
- (1.1) – Biedna dziewczyna… Ani w pracy się jej nie układało, bo nie miała drygu do niemieckiego…[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) predyspozycja, pot. smykałka, pot. żyłka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) knack
- źródła:
- ↑ Hasło „dryg” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Barbara Pietkiewicz, Polityka nr 2570, 2006-09-09, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Eugeniusz Dębski, Aksamitny Anschluss, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
dryg (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) ekonomiczny, starczający na długo, trwały[1]
- (1.2) spory, ciężki, duży, pokaźny, porządny[1]
- (1.3) nadęty, wyniosły, pyszałkowaty[1]
- odmiana:
- (1.1-3) dryg, drygt, dryga
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 99.