starczać

starczać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. starczyć)

(1.1) być w wystarczającej ilości albo liczbie

(1.2) być dostateczną pobudką do czegoś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Żądam podwyżki! Ta głodowa pensja nie starcza mi na życie! Zapasy starczą w najlepszym przypadku na dwa dni!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) wystarczać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. starczanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) suffice, be enough
• duński: (1.1) række, være tilstrækkelig, være nok
• niemiecki: (1.1) genügen, reichen
• norweski (bokmål): (1.1) rekke
• norweski (nynorsk): (1.1) rekke, rekka
• rosyjski: (1.1) хватать
• ukraiński: (1.1) хвата́ти

źródła: