drukarz (język polski) edytuj

 
drukarz (1.1)
 
drukarz (2.1)
wymowa:
IPA[ˈdrukaʃ], AS[drukaš], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek wyspecjalizowany w zawodzie drukarskim, pracownik drukarni; zob. też drukarz w Wikipedii
(1.2) przest. właściciel oficyny drukarskiej, wydawca
(1.3) pot. sędzia piłkarski, który sprzedaje („drukuje”) mecze

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. kornik drukarz
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.3) Ciekawe, ile ten cholerny drukarz wziął za ostatni mecz.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. impresor
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. druk m, drukarnia ż, drukowanie n, drukarstwo n, drukarka ż, drukarenka ż, poddruk m, nadruk m, wydrukowanie n, nadrukowanie n, nadrukowywanie n, podrukowanie n, zadrukowywanie n, zadrukowanie n, druczek m
czas. drukować ndk., wydrukować dk., nadrukowywać ndk., nadrukować dk., podrukować dk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.
przym. drukarski, drukarniany, drukowy, drukarkowy
przysł. drukiem
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. druk + -arz[1] < na wzór niem. Drucker[2]
uwagi:
(1.3) zobacz też: sędzia kalosz wydrukować mecz
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 123.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 52.