czara

czara (język polski)

czara (1.1)

czara (1.3)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) owalne płytkie naczynie służące do picia win i miodów

(1.2) zawartość czary (1.1)

(1.3) część kielicha lub pucharu przymocowana od góry do trzonka

(1.4) rzecz w kształcie czary (1.3)

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czara	czary
dopełniacz	czary	czar
celownik	czarze	czarom
biernik	czarę	czary
narzędnik	czarą	czarami
miejscownik	czarze	czarach
wołacz	czaro	czary

przykłady:

(1.1) Więc my w czarę lejmy wino, / I niech troski na dnie giną.

(1.2) Ani jedna wina czara / Nie drgnie w dłoni biesiadnika…

(1.3) Złotnik wyzłocił wewnętrzną stronę czary kielicha z XVIII wieku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) czara Arkezilaosa / Eksekiasa / Nestora

(1.3) czara włocławska

(1.4) czara głosowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. czarka ż

związki frazeologiczne:

kropla, która przepełnia czarę • kropla, która przepełnia czarę goryczy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bowl, cup
• białoruski: (1.1) чара ż
• jidysz: (1.1) בעכער m (becher)
• łaciński: (1.1) ciborium n
• niemiecki: (1.1) Schale ż
• rosyjski: (1.1) чара ż, чаша ż
• starogrecki: (1.1) κιβώριον
• włoski: (1.1) coppa ż, książk. nappo m

źródła: