babiniec (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[baˈbʲĩɲɛʦ̑], AS[babʹĩńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) żart. duża liczba kobiet zgromadzona w jednym miejscu
(1.2) daw. także obecnie gw. (Kraków i Bukowina)[1][2] archit. przedsionek kościoła lub wydzielona część synagogi, przeznaczone dla kobiet; zob. też babiniec w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zbulwersowany babiniec poruszał się bardzo szybko w kierunku Urzędu Miejskiego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) kruchta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. baba ż, babka ż, babsko n
przym. babski, babi
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) por. ukr. бабинець[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
  2. 2,0 2,1 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 27; dostęp: 24 października 2018.