Wikisłownik

Turku

Turku (język polski) edytuj

 
herb Turku (1.1)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Finlandii; zob. też Turku w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) Ms. i W. od: Turek
odmiana:
(1.1) nieodm., blm,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikTurkuTurku
dopełniaczTurkuTurku
celownikTurkuTurku
biernikTurkuTurku
narzędnikTurkuTurku
miejscownikTurkuTurku
wołaczTurkuTurku
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Turku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Turku • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Turku • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Turku • mieszkaniec / mieszkanka Turku • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Turku • pochodzić z Turku • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Turku
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
fiń. Turku
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Turku&oldid=8331992”