pensja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpɛ̃w̃sʲja], AS[pũ̯sʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.samogł.+n/m+szczelin. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) płaca za wykonaną pracę wypłacana w równych odstępach czasu, dotycząca jakiegoś okresu
(1.2) hist. prywatna szkoła żeńska, najczęściej z internatem; zob. też pensja (szkoła) w Wikipedii
(1.3) hist. ogół uczennic pensji (1.2)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dzisiaj wreszcie przyszła moja pensja.
(1.2) Madzia pamiętała dzień, w którym Linka i Stasia opuściły pensję; zdawało jej się jednak, że pani Latter nawet nie spostrzegła tego wypadku.[2]
(1.3) A kto wie, czy pani Latter nie gniewa się i za to, że ona całowała Zosię Piasecką i mogła zarazić całą pensję jakąś niezdecydowaną chorobą.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) miesięczna / roczna pensja • wypłacać / pobierać / podjąć / wziąć / zająć pensję • trzynasta pensja
synonimy:
(1.1) uposażenie, pobory, płaca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pensjonara ż, pensjonariusz mos, pensjonariuszka ż, pensjonarka ż, pensjonarz mos, pensjonareczka ż
zdrobn. pensyjka ż
czas. pensjonować ndk.
przym. pensjonarski
związki frazeologiczne:
wejść na pensję
etymologia:
franc. pension[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „pensja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Bolesław Prus, Emancypantki
  3. Bolesław Prus, Emancypantki
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.