E-dur

E-dur (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɛ‿dur], AS: [e‿dur]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku e (w zapisie nutowym z czterema krzyżykami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji E-dur (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	E-dur
dopełniacz	E-dur
celownik	E-dur
biernik	E-dur
narzędnik	E-dur
miejscownik	E-dur
wołacz	E-dur

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	E-dur	E-dury
dopełniacz	E-duru	E-durów
celownik	E-durowi	E-durom
biernik	E-dur	E-dury
narzędnik	E-durem	E-durami
miejscownik	E-durze	E-durach
wołacz	E-durze	E-dury

przykłady:

(2.1) Aby zagrać tę piosenkę, wystarczy znać trzy akordy – A-dur, D-dur i E-dur.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tonacja/gama E-dur • utwór w E-dur

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Ces-dur • Ges-dur • Des-dur • As-dur • Es-dur • B-dur • F-dur • C-dur • G-dur • D-dur • A-dur • E-dur • H-dur • Fis-dur • Cis-dur

(1.1) por. e-moll

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) E major
• francuski: (1.1) mi majeur m
• niemiecki: (1.1) E-Dur n

źródła: