Es-dur

Es-dur (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku es (w zapisie nutowym z trzema bemolami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji Es-dur (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Es-dur
dopełniacz	Es-dur
celownik	Es-dur
biernik	Es-dur
narzędnik	Es-dur
miejscownik	Es-dur
wołacz	Es-dur

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Es-dur	Es-dury
dopełniacz	Es-duru	Es-durów
celownik	Es-durowi	Es-durom
biernik	Es-dur	Es-dury
narzędnik	Es-durem	Es-durami
miejscownik	Es-durze	Es-durach
wołacz	Es-durze	Es-dury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tonacja/gama Es-dur • utwór w Es-dur

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Ces-dur • Ges-dur • Des-dur • As-dur • Es-dur • B-dur • F-dur • C-dur • G-dur • D-dur • A-dur • E-dur • H-dur • Fis-dur • Cis-dur

(1.1) por. es-moll

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) E-flat major
• francuski: (1.1) mi bemol majeur m
• niemiecki: (1.1) Es-Dur n

źródła: