tonika

tonika (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. funkcja harmoniczna rozładowująca napięcie tonalne

(1.2) muz. pierwszy stopień skali w systemie dur-moll

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) akord toniczny, centrum tonalne, ośrodek ciążenia tonalnego, punkt ciążenia tonalnego, symbol. T

(1.2) pryma (toniki)

antonimy:

(1.1) dominanta, subdominanta

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. hasło tonique do teorii muzyki wprowadził francuski kompozytor Jean-Philippe Rameau w Traktacie o harmonii (oryg. Traité de l'harmonie réduite à ses principes naturels) wydanym w 1722 r.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tonic; (1.2) tonic chord
• baskijski: (1.2) tonika
• białoruski: (1.1) тоніка ż
• fiński: (1.1) toonika
• francuski: (1.1) tonique ż
• łaciński: (1.1) tonicus m; (1.2) tonicus m
• niemiecki: (1.1) Tonika ż
• ukraiński: (1.1) тоніка ż
• włoski: (1.1) tonica ż

źródła:

tonika (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. tonika

(1.2) kulin. spoż. tonik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. toniko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: