zgniły
zgniły (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który zgnił; także: charakterystyczny dla czegoś, co gnije lub zgniło
- (1.2) o kolorze: mający brunatny odcień, wpadający w brąz
- (1.3) przen. taki, który uległ demoralizacji, zepsuty, parszywy
- (1.4) gw. (Górny Śląsk) pot. leniwy[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik zgniły zgniła zgniłe zgnili zgniłe dopełniacz zgniłego zgniłej zgniłego zgniłych celownik zgniłemu zgniłej zgniłemu zgniłym biernik zgniłego zgniły zgniłą zgniłe zgniłych zgniłe narzędnik zgniłym zgniłą zgniłym zgniłymi miejscownik zgniłym zgniłej zgniłym zgniłych wołacz zgniły zgniła zgniłe zgnili zgniłe
- przykłady:
- (1.1) Piwo to tylko zgniły wywar ze zbóż i chmielu.
- (1.3) — Czym mogę służyć? — mówi redaktor ozdobnym szeptem, wśród zgniłych uśmiesząt, pełnych obietnic sięgających jak można najdalej[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zgniły owoc • zgniłe drewno • zgniła roślina • zgniłe mięso • zgniły zapach
- (1.2) zgniła zieleń
- (1.3) zgniłe towarzystwo • zgniłe układy • zgniły Zachód
- synonimy:
- (1.1) przegniły; gw. (Górny Śląsk) zgnity
- (1.3) zepsuty, zdemoralizowany
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- zgniły kompromis
- etymologia:
- uwagi:
- (1) Często używaną, lecz niepoprawną formą jest zgnity.
- (1.1) Jest to szczątkowy imiesłów czynny[3].
- tłumaczenia:
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: leniwy
- angielski: (1.1) rotten; (1.3) rotten
- bhodźpuri: (1.1) सड़ल
- białoruski: (1.1) гнілы
- bułgarski: (1.1) гнил
- duński: (1.1) rådden; (1.3) rådden
- elfdalski: (1.1) rotin
- esperanto: (1.1) putrinta; (1.3) putrinta
- friulski: (1.1) frait
- hiszpański: (1.1) podrido, putrefacto; (1.3) podrido, corrupto
- interlingua: (1.1) putride, infecte; (1.3) corrupte
- kaszubski: (1.1) zgniti
- kataloński: (1.1) podrit; (1.3) podrit
- manx: (1.1) loau
- niemiecki: (1.1) faul
- nowogrecki: (1.1) σάπιος; (1.3) σάπιος
- rosyjski: (1.1) скапан; (1.3) скапан
- staroirlandzki: (1.1) lobtha
- szwedzki: (1.1) rutten; (1.3) rutten
- waloński: (1.1) poûri
- wilamowski: (1.1) fyrfaułt, ferfojłt
- włoski: (1.1) marcio, sfatto
- źródła:
- ↑ Marek Szołtysek, Ilustrowany słownik gwary śląskiej, Śląskie ABC, Rybnik 1999, ISBN 83-909286-4-7.
- ↑ Stefan Żeromski: Dzieje grzechu
- ↑ Kazimierz Nitsch, Archaizmy i nowotwory języka potocznego, „Język Polski” nr 4/1913, s.104.