upatrzyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[uˈpaṭʃɨʨ̑], AS[upaṭšyć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) obserwując, znaleźć sobie coś lub kogoś odpowiedniego
(1.2) doszukać się czegoś, dopatrzeć się czegoś, spostrzec coś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Wisiała nad miastem niby czarny kruk, krążący nad upatrzonym celem[1].
(1.2) Wielokrotnie zaznacza, że Świrszczyńska była agnostyczką i materialistką, a nawet żewzmianek o chodzeniu do kościoła u niej nie upatrzysz” ()[2].
składnia:
(1.1-2) upatrzyć + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upatrzenie dk., upatrywanie ndk.
czas. upatrywać ndk.
związki frazeologiczne:
szczęśliwy, kto na świętą Annę upatrzy sobie pannęwycofać się na z góry upatrzone pozycje
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lucjan Wolanowski, Upał i gorączka, 1970, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Dorota Wojda, Magda Heydel, Andrzej Hejmej, Różne głosy: Prace ofiarowane Stanisławowi Balbusowi na jubileusz siedemdziesięciolecia, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013