szwedka

szwedka (język polski)

szwedka (1.1)

szwedka (1.1)

szwedka (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈʃfɛtka], AS: [šfetka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. kula rehabilitacyjna z podparciem na łokieć

(1.2) pot. rodzaj kurtki, wiatrówki z ortalionu ze ściągaczami w pasie i na mankietach

(1.3) pot. środ. kolej. elektryczny zespół trakcyjny EN57 produkowany w Polsce

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szwedka	szwedki
dopełniacz	szwedki	szwedek
celownik	szwedce	szwedkom
biernik	szwedkę	szwedki
narzędnik	szwedką	szwedkami
miejscownik	szwedce	szwedkach
wołacz	szwedko	szwedki

przykłady:

(1.1) Antek złamał nogę i przez dwa miesiące chodził do szkoły ze szwedką.

(1.2) Zrobiło się zimno, a ja miałam na sobie tylko cienką szwedkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kula łokciowa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kula

(1.2) wiatrówka

(1.3) zespół trakcyjny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szwedy nmos, Szwedziak mos, Szwecja ż, szwedzki mrz, Szwed mos, Szwedka ż, szwedzkość ż, szwed mrz

przym. szwedzki

przysł. szwedzko, po szwedzku

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Szwedka

(1.3) od typowego malowania w żółto-niebieskich barwach kojarzących się z flagą Szwecji

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: