sernik (1.1)
wymowa:
IPA[ˈsɛrʲɲik], AS[serʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. słodkie ciasto, w którym jednym ze składników jest biały ser; zob. też sernik w Wikipedii
(1.2) biochem. zob. kazeina
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sernik na zimnosernik wiedeński • sernik z brzoskwiniamirobić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać sernik
synonimy:
(1.1) rzad. serownik; daw. serowiec; gw. (Śląsk Cieszyński) syrzok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ser mrz, serek mrz, serownik mrz, serowiec mrz, sernica ż, serownia ż, serowatość ż
zdrobn. serniczek mrz
przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. ser[1]
uwagi:
zob. też sernik (ujednoznacznienie) w Wikipedii
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kazeina
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 22.
 
sernikler (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zapałka
odmiana:
(1.1) lp sernik; lm sernikler
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sernik qutusu
synonimy:
(1.1) kibrit
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: