rozmównica

rozmównica (język polski)

rozmównica (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. pomieszczenie w zakładzie zamkniętym, ośrodku wychowawczym, itp. do prowadzenia rozmów z osobami z zewnątrz

(1.2) archit. rel. pomieszczenie w klasztorze do prowadzenia rozmów z gośćmi; zob. też rozmównica w Wikipedii

(1.3) urz. daw. kabina z publicznym aparatem telefonicznym w urzędzie pocztowym, hotelu, itp.

(1.4) techn. interkom pokładowy w pojeździe, na statku lub w samolocie

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozmównica	rozmównice
dopełniacz	rozmównicy	rozmównic
celownik	rozmównicy	rozmównicom
biernik	rozmównicę	rozmównice
narzędnik	rozmównicą	rozmównicami
miejscownik	rozmównicy	rozmównicach
wołacz	rozmównico	rozmównice

przykłady:

(1.1) Jadziu, twoja mamusia czeka na ciebie w rozmównicy przy portierni.

(1.2) Siostra Zygmunta nie powinna korzystać z rozmównicy matki prowincjalnej.

(1.3) Ponoć aparat w rozmównicy nr 3 już działa prawidłowo.

(1.4) Przekazanie ostrzeżenia o zbliżającej się przeszkodzie przez rozmównicę pokładową okazało się niemożliwe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) parlatorium

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.2) klasztor

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mównica ż, rozmowność ż, rozmowa ż, rozmowy nmos, rozmówka ż, mowa ż, rozmówki lm nmos, rozmówca mos, rozmówczyni ż, rozmawianie n, porozmawianie n

czas. porozmawiać dk., rozmawiać ndk.

przym. rozmowny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rozmowa + -nica

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) locutory, parlatorium; (1.4) intercom
• łaciński: (1.2) parlatorium n
• niemiecki: (1.2) Parlatorium n
• włoski: (1.2) parlatorio m, parlatoio m

źródła: