Jadzia
Jadzia (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˈjäʥ̑a], AS: [i ̯äʒ́a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jadzia Jadzie dopełniacz Jadzi Jadzi[1] / Jadź[2][1] celownik Jadzi Jadziom biernik Jadzię Jadzie narzędnik Jadzią Jadziami miejscownik Jadzi Jadziach wołacz Jadziu[2] Jadzie
- przykłady:
- (1.1) (…) a panienki wyglądają wprost wspaniale: i Pola, i Marysia, i Stella, i Wanda, i Stasia, i druga Marysia, i Dzidka, i Zosia, i wszędobylska Jadzia (…)[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jadwiżanka ż, Jadwigów m, Jadwigowo n, Jadwisin m, Jadwichnia ż, Jadwiga ż, Jadwisia ż, Jadwinia ż, Jadźka ż, Jadwiżyn m
- przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Jadwiga
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „Jadzia” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Jadzia” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Cud w Esfahanie, Andrzej Czcibor-Piotrowski, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
