Jadzia
Jadzia (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈjäd͡ʑa], AS: [i ̯äʒ́a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jadzia Jadzie dopełniacz Jadzi Jadzi[1] / Jadź[2][1] celownik Jadzi Jadziom biernik Jadzię Jadzie narzędnik Jadzią Jadziami miejscownik Jadzi Jadziach wołacz Jadziu[2] Jadzie
- przykłady:
- (1.1) […] a panienki wyglądają wprost wspaniale: i Pola, i Marysia, i Stella, i Wanda, i Stasia, i druga Marysia, i Dzidka, i Zosia, i wszędobylska Jadzia […][3]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jadwiżanka ż, Jadwigów m, Jadwigowo n, Jadwisin m, Jadwichnia ż, Jadwiga ż, Jadwisia ż, Jadwinia ż, Jadźka ż, Jadwiżyn m
- przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Jadwiga
- źródła:
- 1 2
Hasło „Jadzia” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - 1 2 Hasło „Jadzia” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Andrzej Czcibor-Piotrowski, Cud w Esfahanie, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
