Jadwiga (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[jadˈvʲiɡa], AS[i ̯advʹiga], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Jadwiga w Wikipedii
(1.2) astr. jeden z kraterów na powierzchni Wenus; zob. też Jadwiga (krater wenusjański) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm,
przykłady:
(1.1) Mam na imię Jadwiga i studiuję pielęgniarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
(1.1) 16 października przypadają imieniny Jadwigi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Jadwiga • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Jadwiga • kobieta imieniem (o imieniu) Jadwiga • święta / błogosławiona Jadwiga • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Jadwiga • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Jadwiga • otrzymać / dostać / przybrać imię Jadwiga • dzień imienin / imieniny Jadwigi • na Jadwigę (o dniu)
(1.2) krater Jadwiga
synonimy:
(1.1) reg. śl. Hyjdla, Hajdla; zdrobn. Jadzia, Jadźka, Jadwinia, Jadwisia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jadwiżanka ż, Jadwiżanka ż, Jadwigów mrz, Jadwigowo n, Jadwisin mrz, Jadwichnia ż, Jadwiżyn mrz
zdrobn. Jadzia ż, Jadźka ż[1], Jadwinia ż, Jadwisia ż
przym. jadwiżański, jadwiżankowy
przest. gw. Jadwiżyn[2][3], Jadwigowy[2][3]
związki frazeologiczne:
przysłowia: do świętej Jadwigi pozbieraj jabłka, orzechy i figigdy Jadwigę deszcz spotka, to kapusta nie słodkajak święta Jadwiga, kuropatwa tylko migakiepski gospodarz, co po Jadwidze do pola siać idziekoło świętej Jadwigi babie lato fruwa na wyścigikto sieje na św. Jadwigę, ten zbiera figęmała Jadwiga, a zboże dźwigana świętą Jadwigę, jeśli deszcz nie pada, to do kapusty Bóg miodu dokłada / w św. Jadwigę, jeśli deszcz nie pada, to do kapusty miodu Bóg dokładana świętą Jadwigę puste kartofliskaod świętej Jadwigi włóż na górę capigiod świętej Jadwigi z pola na wyścigipo świętej Jadwidze są dojźrałe grzyby i rydzepo świętej Jadwidze słodycz w marchew idzieświęta Jadwiga do kapusty miodu daje / święta Jadwiga do kapusty miodu dodajeświęta Jadwiga ostatnie jabłka dźwigaświęta Jadwiga szczapy dźwiga
etymologia:
(1.1) pol. Adwiga, pol. Jedwiga < pol. Hedwiga, pol. Edwiga < niem. Hedwig, niem. Hadwig < swn. hadu + wīgwalka + walka[4]; uważa się, że imię to pojawiło się w Polsce wraz ze św. Jadwigą Śląską, żoną Henryka I Brodatego[5]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
(1.1) zob. też Jadwiga w Wikicytatach
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.
  2. 2,0 2,1   Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  3. 3,0 3,1   Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
  4. Hasło „Jadwiga” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 461.
  5. Jan Grzenia, Słownik imion, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15644-2, s. 164.