ostentacyjny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌɔstɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ], AS[ostẽntacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. robiony na pokaz, w sposób mający zwrócić czyjąś uwagę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) książę widział matkę swoją wesoło rozmawiającą z ministrem i przekonywał się, że w ostentacyjny sposób nie patrzą w jego stronę, jakby mu chcieli okazać lekceważenie.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) demonstracyjny, manifestacyjny, na pokaz, paradny, wystawny
antonimy:
(1.1) dyskretny, skromny
hiperonimy:
(1.1) przesadny, wyrazisty
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ostentacja ż, ostentacyjność ż
przysł. ostentacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus: Faraon