ostentacyjnie (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌɔstɛ̃ntaˈt͡sɨjɲɛ], AS[ostẽntacyi ̯ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

przysłówek

(1.1) książk. przysł. od przymiotnikaostentacyjny
odmiana:
(1.1) st. wyższy bardziej ostentacyjnie; st. najwyższy najbardziej ostentacyjnie
przykłady:
(1.1) Generał był Polakiem i ostentacyjnie zawsze mówił po polsku, nawet w urzędach. Znać było w jego wymowie pewne zacięcie i akcent rosyjski, ale ów akcent pasował jakoś do jego wyniosłej figury, do grubej kurty szczególnego kroju, okrągłej czapki z czerwonym lampasem i niebywałej wielkości daszkiem, do sukiennych kamaszów i siwych podkręconych wąsów[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyjść ostentacyjnie • ziewnąć ostentacyjnie
synonimy:
(1.1) demonstracyjnie, manifestacyjnie, na pokaz
antonimy:
(1.1) dyskretnie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ostentacja ż, ostentacyjność ż
przym. ostentacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski: Echa leśne