niewinność

niewinność (język polski)

wymowa:

IPA: [ɲɛˈvʲĩnːɔɕt͡ɕ], AS: [ńevʹĩ•ność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co niewinne, nie ma w sobie winy; brak popełnienia przestępstwa, grzechu, określonego błędu

(1.2) iron. osoba niewinna, nieśmiała, naiwna lub skromna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	niewinność
dopełniacz	niewinności
celownik	niewinności
biernik	niewinność
narzędnik	niewinnością
miejscownik	niewinności
wołacz	niewinności

przykłady:

(1.1) Niechaj cię nie zwiedzie jej udawana niewinność – ona niejedno już widziała.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) niewiniątko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niewiniątko n, uniewinnienie n, uniewinnianie n

czas. uniewinniać ndk., uniewinnić dk.

przym. niewinny

przysł. niewinnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) innocence
• arabski: (1.1) طهارة ż
• baskijski: (1.1) errugabetasun
• duński: (1.1) uskyld w
• esperanto: (1.1) senkulpeco, nekulpeco
• francuski: (1.1) innocence ż
• hiszpański: (1.1) inocencia ż
• nowogrecki: (1.1) αθωότητα ż
• szwedzki: (1.1) oskuld w
• ukraiński: (1.1) невинність ż, безвинність ż
• włoski: (1.1) innocenza ż

źródła: