koniunkturalizm
koniunkturalizm (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) postawa polegająca na dopasowywaniu się do aktualnej sytuacji w celu osiągania doraźnych korzyści bez względu na konsekwencje natury moralnej
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniunkturalizm koniunkturalizmy dopełniacz koniunkturalizmu koniunkturalizmów celownik koniunkturalizmowi koniunkturalizmom biernik koniunkturalizm koniunkturalizmy narzędnik koniunkturalizmem koniunkturalizmami miejscownik koniunkturalizmie[1] koniunkturalizmach wołacz koniunkturalizmie[1] koniunkturalizmy
- przykłady:
- (1.1) Koniunkturalizm jest negacją zasady wierności głoszonym ideałom. Koniunkturalista ich nie ma – ma takie poglądy, głosi takie deklaracje, hasła, które mają aktualny zbyt.[2]
- (1.1) Była człowiekiem o wielkim charakterze – odważna – niepodatna na koniunkturalizmy, racjonalna, krytycznie patrząca na polskie mistycyzmy, megalomanie (…)[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) koniunkturalność, konformizm, oportunizm
- antonimy:
- (1.1) nonkonformizm
- hiperonimy:
- (1.1) postawa, wyrachowanie[4]
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniunktura ż, koniunkturalność ż, koniunkturalista m, koniunkturalistka ż
- przym. koniunkturalny
- przysł. koniunkturalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. koniunktura + -izm
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ „Myśl socjaldemokratyczna”, t. 13, wyd. 1-4, s. 61
- ↑ „Kalendarz wrocławski”, t. 35-36, s. 208
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
