koniunktura (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół warunków mających na coś wpływ (zwłaszcza pozytywny)
(1.2) ekon. ogólna sytuacja i nastroje panujące w gospodarce
(1.3) daw. widoki, nadzieje[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koniunkturalizm mrz, koniunkturalność ż
przym. koniunkturalny
przysł. koniunkturalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. coniuncturazbieg okoliczności, połączenie[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „koniunktura” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.