koniunktura

koniunktura (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół warunków mających na coś wpływ (zwłaszcza pozytywny)

(1.2) ekon. ogólna sytuacja i nastroje panujące w gospodarce

(1.3) daw. widoki, nadzieje

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koniunktura	koniunktury
dopełniacz	koniunktury	koniunktur
celownik	koniunkturze	koniunkturom
biernik	koniunkturę	koniunktury
narzędnik	koniunkturą	koniunkturami
miejscownik	koniunkturze	koniunkturach
wołacz	koniunkturo	koniunktury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniunkturalizm mrz, koniunkturalność ż

przym. koniunkturalny

przysł. koniunkturalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. coniunctura → zbieg okoliczności, połączenie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prosperity
• bułgarski: (1.1) конюнктура ż; (1.2) конюнктура ż
• czeski: (1.1) konjunktura ż
• francuski: (1.1) conjoncture ż
• interlingua: (1.1) conjunctura, prosperitate
• niemiecki: (1.1) Konjunktur ż
• rosyjski: (1.1) конъюнктура ż
• słowacki: (1.1) konjunktúra ż
• szwedzki: (1.1) uppgång w
• ukraiński: (1.1) кон'юнктура ż
• węgierski: (1.1) konjunktúra; (1.2) konjunktúra
• włoski: (1.1) congiuntura ż

źródła: