kasandra

kasandra (język polski)

wymowa:

IPA: [kaˈsãndra], AS: [kasãndra], zjawiska fonetyczne: nazal.

podział przy przenoszeniu wyrazu: kasan•dra

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przen. książk. złowróżbna prorokini; człowiek zwiastujący nieszczęście

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kasandra	kasandry
dopełniacz	kasandry	kasandr / kasander
celownik	kasandrze	kasandrom
biernik	kasandrę	kasandry
narzędnik	kasandrą	kasandrami
miejscownik	kasandrze	kasandrach
wołacz	kasandro	kasandry

przykłady:

(1.1) Nie bądź taką kasandrą, bo jeszcze coś wykraczesz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uchodzić za kasandrę • być kasandrą • okazać się kasandrą

synonimy:

(1.1) złowróżbna prorokini, zwiastunka nieszczęścia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) prorok

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kasandra ż, Kassandra ż, Kasander mos, kasandryczność ż

przym. kasandryczny, Kasandrzyn, Kasandrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Kasandra < gr. Κασσάνδρα (kassandra); od imienia mitologicznej wieszczki trojańskiej, córki króla Priama, która przepowiedziała upadek Troi

uwagi:

(1.1) Wyraz utworzony od nazwy własnej osoby, użyty w znaczeniu pospolitym piszemy małą literą.

(1.1) zobacz też: adonis • afrodyta • amfitrion • apollo • argus • armida • bachus • beatrycze • cerber • dulcynea • gracja • hamlet • janosik • jonasz • judasz • junona • kain • kirke • krezus • ksantypa • łazarz • nikodem • parys • wenus

tłumaczenia:

źródła: