jednoczyć

jednoczyć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zjednoczyć)

(1.1) łączyć do wspólnego działania wokół jakiejś idei

(1.2) spajać coś z czymś

czasownik zwrotny niedokonany jednoczyć się (dk. zjednoczyć się)

(2.1) łączyć się z kimś do wspólnego działania wokół jakiejś idei

(2.2) łączyć się w jedno

odmiana:

(1.1-2) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		jednoczyć
czas teraźniejszy		jednoczę	jednoczysz	jednoczy	jednoczymy	jednoczycie	jednoczą
czas przeszły	m	jednoczyłem	jednoczyłeś	jednoczył	jednoczyliśmy	jednoczyliście	jednoczyli
	ż	jednoczyłam	jednoczyłaś	jednoczyła	jednoczyłyśmy	jednoczyłyście	jednoczyły
	n	jednoczyłom	jednoczyłoś	jednoczyło
tryb rozkazujący		niech jednoczę	jednocz	niech jednoczy	jednoczmy	jednoczcie	niech jednoczą
pozostałe formy czas przyszły m będę jednoczył, będę jednoczyć będziesz jednoczył, będziesz jednoczyć będzie jednoczył, będzie jednoczyć będziemy jednoczyli, będziemy jednoczyć będziecie jednoczyli, będziecie jednoczyć będą jednoczyli, będą jednoczyć ż będę jednoczyła, będę jednoczyć będziesz jednoczyła, będziesz jednoczyć będzie jednoczyła, będzie jednoczyć będziemy jednoczyły, będziemy jednoczyć będziecie jednoczyły, będziecie jednoczyć będą jednoczyły, będą jednoczyć n będę jednoczyło, będę jednoczyć będziesz jednoczyło, będziesz jednoczyć będzie jednoczyło, będzie jednoczyć czas zaprzeszły m jednoczyłem był jednoczyłeś był jednoczył był jednoczyliśmy byli jednoczyliście byli jednoczyli byli ż jednoczyłam była jednoczyłaś była jednoczyła była jednoczyłyśmy były jednoczyłyście były jednoczyły były n jednoczyłom było jednoczyłoś było jednoczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego jednoczono tryb przypuszczający m jednoczyłbym, byłbym jednoczył jednoczyłbyś, byłbyś jednoczył jednoczyłby, byłby jednoczył jednoczylibyśmy, bylibyśmy jednoczyli jednoczylibyście, bylibyście jednoczyli jednoczyliby, byliby jednoczyli ż jednoczyłabym, byłabym jednoczyła jednoczyłabyś, byłabyś jednoczyła jednoczyłaby, byłaby jednoczyła jednoczyłybyśmy, byłybyśmy jednoczyły jednoczyłybyście, byłybyście jednoczyły jednoczyłyby, byłyby jednoczyły n jednoczyłobym, byłobym jednoczyło jednoczyłobyś, byłobyś jednoczyło jednoczyłoby, byłoby jednoczyło imiesłów przymiotnikowy czynny m jednoczący, niejednoczący ż jednocząca, niejednocząca jednoczące, niejednoczące n jednoczące, niejednoczące imiesłów przymiotnikowy bierny m jednoczony, niejednoczony jednoczeni, niejednoczeni ż jednoczona, niejednoczona jednoczone, niejednoczone n jednoczone, niejednoczone imiesłów przysłówkowy współczesny jednocząc, nie jednocząc rzeczownik odczasownikowy jednoczenie, niejednoczenie

(2.1-2) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		jednoczyć się
czas teraźniejszy		jednoczę się	jednoczysz się	jednoczy się	jednoczymy się	jednoczycie się	jednoczą się
czas przeszły	m	jednoczyłem się	jednoczyłeś się	jednoczył się	jednoczyliśmy się	jednoczyliście się	jednoczyli się
	ż	jednoczyłam się	jednoczyłaś się	jednoczyła się	jednoczyłyśmy się	jednoczyłyście się	jednoczyły się
	n	jednoczyłom się	jednoczyłoś się	jednoczyło się
tryb rozkazujący		niech się jednoczę	jednocz się	niech się jednoczy	jednoczmy się	jednoczcie się	niech się jednoczą
pozostałe formy czas przyszły m będę się jednoczył, będę się jednoczyć będziesz się jednoczył, będziesz się jednoczyć będzie się jednoczył, będzie się jednoczyć będziemy się jednoczyli, będziemy się jednoczyć będziecie się jednoczyli, będziecie się jednoczyć będą się jednoczyli, będą się jednoczyć ż będę się jednoczyła, będę się jednoczyć będziesz się jednoczyła, będziesz się jednoczyć będzie się jednoczyła, będzie się jednoczyć będziemy się jednoczyły, będziemy się jednoczyć będziecie się jednoczyły, będziecie się jednoczyć będą się jednoczyły, będą się jednoczyć n będę się jednoczyło, będę się jednoczyć będziesz się jednoczyło, będziesz się jednoczyć będzie się jednoczyło, będzie się jednoczyć czas zaprzeszły m jednoczyłem się był jednoczyłeś się był jednoczył się był jednoczyliśmy się byli jednoczyliście się byli jednoczyli się byli ż jednoczyłam się była jednoczyłaś się była jednoczyła się była jednoczyłyśmy się były jednoczyłyście się były jednoczyły się były n jednoczyłom się było jednoczyłoś się było jednoczyło się było forma bezosobowa czasu przeszłego jednoczono się tryb przypuszczający m jednoczyłbym się, byłbym się jednoczył jednoczyłbyś się, byłbyś się jednoczył jednoczyłby się, byłby się jednoczył jednoczylibyśmy się, bylibyśmy się jednoczyli jednoczylibyście się, bylibyście się jednoczyli jednoczyliby się, byliby się jednoczyli ż jednoczyłabym się, byłabym się jednoczyła jednoczyłabyś się, byłabyś się jednoczyła jednoczyłaby się, byłaby się jednoczyła jednoczyłybyśmy się, byłybyśmy się jednoczyły jednoczyłybyście się, byłybyście się jednoczyły jednoczyłyby się, byłyby się jednoczyły n jednoczyłobym się, byłobym się jednoczyło jednoczyłobyś się, byłobyś się jednoczyło jednoczyłoby się, byłoby się jednoczyło imiesłów przymiotnikowy czynny m jednoczący się, niejednoczący się ż jednocząca się, niejednocząca się jednoczące się, niejednoczące się n jednoczące się, niejednoczące się imiesłów przysłówkowy współczesny jednocząc się, nie jednocząc się rzeczownik odczasownikowy jednoczenie się, niejednoczenie się

przykłady:

(1.1) Prześladowania jednoczą i krzepią prześladowanych.

składnia:

jednoczyć + B.

kolokacje:

synonimy:

(1.2) łączyć, spajać

(2.2) łączyć się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jednoczenie n, jedność ż, zjednoczenie n, jedynak mos

czas. zjednoczyć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. umówić się • zmówić się

tłumaczenia:

• albański: (1.1) unifikoj
• angielski: (1.1) ludzi: unite, wysiłki: combine; (1.2) join, merge; (2.1) unite; (2.2) unite, merge
• duński: (1.1) forene; (1.2) forene
• hiszpański: (1.1) ludzi: unir, wysiłki: unificar; (2.1) unirse, reunirse
• niemiecki: (1.1) vereinen, vereinigen, konsolidieren; (2.1) sich vereinen, sich vereinigen, sich verbünden
• norweski (bokmål): (1.1) forene; (1.2) forene
• szwedzki: (1.1) ena, förena; (1.2) slå ihop, slå samman, sammanslå, binda samman, sammanbinda; (2.1) ena sig, enas, förenas; (2.2) slå sig ihop, slå sig samman, gå ihop, gå samman
• włoski: (1.1) accomunare, unire

źródła: