zjednoczyć (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[zʲjɛdˈnɔt͡ʃɨt͡ɕ], AS[zʹi ̯ednočyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. jednoczyć)

(1.1) dokonać połączenia kilku elementów, zazwyczaj państw

czasownik zwrotny dokonany zjednoczyć się (ndk. jednoczyć się)

(2.1) połączyć się dla wspólnego działania, realizacji wspólnych celów
(2.2) połączyć się, tworząc całość
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Włochy zjednoczyły się dopiero w XIX wieku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Zjednoczone Królestwo
synonimy:
(1.1) zunifikować, scalić, połączyć
(2.1) złączyć się
(2.2) scalić się, zespolić się
antonimy:
(1.1) rozpaść się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zjednoczenie n, jednoczenie n
czas. jednoczyć
przym. zjednoczony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: