jedynak (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[jɛˈdɨ̃nak], AS[i ̯ednak], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba płci męskiej, która nie ma rodzeństwa; jedyny syn rodziny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój kolega Tomek jest jedynakiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jedynka ż, jedyneczka ż, jednostka ż, jedność ż, jednoczesność ż, zjednywanie n, zjednanie n, jednoczenie n, zjednoczenie n, jednanie n, zjednanie n, zjednywanie n, pojedynczość ż, jedynkowość ż, jednakość ż, jednakowość ż, pojednanie n
zdrobn. jedynaczek m
forma żeńska jedynaczka ż
czas. zjednywać ndk., zjednać dk., jednoczyć ndk., zjednać ndk., jednać ndk., zjednać dk., zjednywać ndk., pojednać dk.
przym. pojedynczy, jedynkowy, jednaki, jednakowy
przysł. pojedynczo, jedynkowo, jednako, jednakowo
zaim. jeden
licz. jeden
partyk. jedynie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: