jazyk

jazyk (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) język (mowa)

(1.2) anat. język

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jazyk	jazyky
dopełniacz	jazyka	jazyků
celownik	jazyku	jazykům
biernik	jazyk	jazyky
wołacz	jazyku	jazyky
miejscownik	jazyce / jazyku	jazycích
narzędnik	jazykem	jazyky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) řeč

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jazykovědný, jazykový

związki frazeologiczne:

brousit jazyk • držet jazyk za zuby

etymologia:

uwagi:

źródła:

jazyk (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) język (mowa)

(1.2) anat. język

odmiana:

przykłady:

(1.1) Poľský jazyk je veľmi podobný slovenskému. → Język polski jest bardzo podobny do słowackiego.

(1.2) Lekár kázal pacientovi vyplaziť jazyk. → Lekarz kazał pacjentowi wystawić język.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reč

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jazykový

rzecz. jazýček m

związki frazeologiczne:

držať jazyk za zubami • hadie jazyky

etymologia:

uwagi:

źródła: