jazyk
jazyk (język czeski)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jazyk jazyky dopełniacz jazyka jazyků celownik jazyku jazykům biernik jazyk jazyky wołacz jazyku jazyky miejscownik jazyce / jazyku jazycích narzędnik jazykem jazyky
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) řeč
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jazykovědný, jazykový
- związki frazeologiczne:
- brousit jazyk • držet jazyk za zuby
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
jazyk (język górnołużycki)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
jazyk (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- (1.1) Poľský jazyk je veľmi podobný slovenskému. → Język polski jest bardzo podobny do słowackiego.
- (1.2) Lekár kázal pacientovi vyplaziť jazyk. → Lekarz kazał pacjentowi wystawić język.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) reč
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- držať jazyk za zubami • hadie jazyky
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
jazyk (język staroczeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. język (mięsień znajdujący się w jamie ustnej lub gębowej)[1]
- (1.2) język (to, co przypomina język)[1]
- (1.3) języczek (wskaźnik na skali, np. wagi)[1]
- (1.4) jęz. język (słów, reguł gramatycznych, zasad wymowy, idiomów, umożliwiający porozumiewanie się osób znających ten zbiór)[1]
- (1.5) plotka, szczególnie niewiarygodna, rozpowszechniana ustnie[1]
- (1.6) naród, społeczność ludzi mówiących tym samym językiem[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- jazyk za zuby mieti
- uwagi:
- źródła:
