interlokutor
interlokutor (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik interlokutor interlokutorzy dopełniacz interlokutora interlokutorów celownik interlokutorowi interlokutorom biernik interlokutora interlokutorów narzędnik interlokutorem interlokutorami miejscownik interlokutorze interlokutorach wołacz interlokutorze interlokutorzy
- przykłady:
- (1.1) Gdy sprawa nie jest jasna, uważnie wpatrujemy się w interlokutora, by poprzez jego wyraz twarzy odgadnąć, z czym mamy właściwie do czynienia.[1]
- składnia:
- (1.1) interlokutor + D.
- kolokacje:
- (1.1) błyskotliwy / dowcipny / uważny interlokutor
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. interlokucja ż
- forma żeńska interlokutorka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. interlocuteur
- uwagi:
- (1.1) słowo nadużywane w publicystyce, lepiej: rozmówca
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) interlocutor
- arabski: (1.1) محاور
- białoruski: (1.1) суразмоўца m
- duński: (1.1) samtalepartner w
- esperanto: (1.1) interparolanto
- francuski: (1.1) interlocuteur m
- hiszpański: (1.1) interlocutor m
- interlingua: (1.1) interlocutor
- rosyjski: (1.1) собесе́дник m
- źródła:
- ↑ „Kwartalnik filozoficzny”, tomy 14-15, Polska Akademia Umiejętności, 1938, s. 278