interlokutorka (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌĩntɛrlɔkuˈtɔrka], AS[ĩnterlokutorka], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. kobieta lub dziewczyna prowadząca z kimś rozmowę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) interlokutorka + D.
kolokacje:
(1.1) błyskotliwa / dowcipna / uważna interlokutorka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lokucja ż, interlokucja ż
forma męska interlokutor m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) forma żeńska od: interlokutor
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: interlokutor
źródła: