hochsztapler (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) oszust i aferzysta na dużą skalę[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Powoli sam nawet, nie wiedząc kiedy, zamieniał się z człowieka, w gruncie rzeczy uczciwego w hochsztaplera, a zmysły i próżność mile łaskotane przez Tamarę, dopomogły tej przemianie[2].
(1.1) Okazało się, że nie jest żadnym hochsztaplerem, lecz przedstawicielem kilku firm zagranicznych, że ma swoje biuro, że często wyjeżdża do Francji, Anglii i Niemiec, że ma własny samochód[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) oszust, przestępca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hochsztaplerstwo n
forma żeńska hochsztaplerka ż
przym. hochsztaplerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Hochstapler[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Stanisław Antoni Wotowski, Kobieta, która niesie śmierć (wyd. 1937)
  3. Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Pamiętnik pani Hanki (wyd. 1939)
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.