gwóźdź (język polski) edytuj

 
gwoździe (1.1)
wymowa:
IPA[ɡvuɕʨ̑], AS[gvuść], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) podłużny cienki metalowy trzpień, o jednym końcu ostrym, a drugim zakończonym płaską główką, służący do łączenia elementów; zob. też gwóźdź w Wikipedii
(1.2) przen. najważniejsza część czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Potrzebuję jeszcze kilku gwoździ, żeby skończyć ten karmnik.
(1.2) Występ U2 był gwoździem wieczoru.
składnia:
kolokacje:
(1.1) gwóźdź budowlany / okrągły / kwadratowy / papowy / sufitowy / zawiasowy / narożnikowy
(1.2) gwóźdź występu / sezonu
synonimy:
(1.2) clou
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) atrakcja
hiponimy:
(1.1) bretnal / bratnal, calówka, ćwiek, hufnal / podkowiak, papiak, teks
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gwoździowanie n, gwoździownica ż, gwoździarka ż
zdrobn. gwoździk mrz
czas. gwoździować ndk.
przym. gwoździowy
związki frazeologiczne:
gwóźdź do trumnygwóźdź programu
etymologia:
prasł. *gvozdь → 'kawałek ostro zakończonego drewna, drewniany gwóźdź'[2]
por. białor. гвозд, ros. гвоздь, dłuż. gózdź, głuż. hózdź
źródłosłów nazwiska Gwóźdź
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2.   Hasło „gwóźdź” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.