wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) szczyt, wierzchołeknajwyższy punkt wzgórza, góry[1][2]
(1.2) wierzchołek, szczytnajwyżej położona część czegoś
(1.3) mat. wierzchołek (kąta, wielokąta, wieloboku itd.)[1][2]
(1.4) przen. szczytnajwiększe nasilenie czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. vrcholek m, vrcholec m
przym. vrcholový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Internetová jazyková příručka.
  2. 2,0 2,1 Hasło „vrchol” w: Janusz Siatkowski, Mieczysław Basaj, Słownik czesko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2010 (wyd. IV – przedruk wyd. II), ISBN 978-83-214-1451-5.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) wierzchołek, szczyt, czubeknajwyżej położona część czegoś[1]
(1.2) szczytnajwiększe nasilenie się czegoś[1]
(1.3) szczytnajwyższy punkt wzgórza, góry
(1.4) geom. wierzchołek (kąta, wielokąta itd.)[1]
(1.5) mat. wierzchołekelement grafu
(1.6) inform. wierzchołekelement w grafice wektorowej
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) vrcholok
(1.2) vrcholok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. vyvrcholenie n, vrcholok m, vrcholík m, vrcholec m, vrcholček m, vrchovec m
czas. vrcholiť ndk., vyvrcholiť dk.
przym. vrcholový, vrcholkový, vrcholný, vrcholcový, vrchovatý
przysł. vrcholne, vrchovato
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.