Podobna pisownia Podobna pisownia: dzióbaty

dziobaty (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) przest. (o ptaku) mający długi dziób, o długim dziobie

przymiotnik jakościowy

(2.1) zeszpecony bliznami po chorobie skórnej, np. ospie lub trądziku
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Siekierki dziobate z asymetrycznym wylotem tulejki w literaturze zwanesiekierkami wschodniokarpackimi[1].
(2.1) W izbie, przy stole ustawionym pod oknem, siedział sąsiad i jakiś dziobaty mężczyzna ubrany byle jak, po domowemu[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziobate zwierzę • dziobate narzędzie • dziobaty owoc
(2.1) dziobata skóra / twarz • dziobaty człowiek
synonimy:
(1.1) dzióbaty
(2.1) ospowaty
antonimy:
(1.1) bezdzioby
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziobek m, dziób m, dzióbek m, dziobanie n, wydziobanie n, podziobanie n, dziobak m, dzióbanie n, podzióbanie n, dzióbdzianie n, podzióbdzianie n, dziobnica ż, dziobowal m, dziobówka ż, dzióbica ż, Dzióbin m, dzióbdziuś m
czas. dziobać ndk., wydziobać dk., podziobać dk., dzióbać ndk., podzióbać dk., dzióbdziać ndk., podzióbdziać dk.
przym. dziobowy, dzióbaty, dziobnicowy
związki frazeologiczne:
keratoliza dziobatahelikonia dziobatawgłębniczek dziobatyleszczyna dziobatabrodaczka dziobata
etymologia:
pol. dziób + -aty
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wojciech Blajer „Skarby ze starszej i środkowej epoki brązu na ziemiach polskich”, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 1999, s. 28
  2. Stanisław Skoneczny „Pod Wielkim Wozem”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1965, s. 477