czytanka

czytanka (język polski)

wymowa:

IPA: [t͡ʃɨˈtãnka], AS: [čytãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) tekst do nauki czytania, umieszczony w podręczniku do nauki danego języka

(1.2) podręcznik zawierający czytanki (1.1)

(1.3) st.pol. książka do czytania

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czytanka	czytanki
dopełniacz	czytanki	czytanek
celownik	czytance	czytankom
biernik	czytankę	czytanki
narzędnik	czytanką	czytankami
miejscownik	czytance	czytankach
wołacz	czytanko	czytanki

przykłady:

(1.1) W tej książce do angielskiego są naprawdę ciekawe czytanki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnictwo n, czytelnia ż, czytelność ż, czytadło n, czytnik m, czytanie n, czytywanie n, przeczytanie n

zdrobn. czytaneczka ż

czas. czytać ndk., przeczytać dk., odczytać dk.

przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, poczytny

przysł. czytelnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czytać

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) чытанка ż
• bułgarski: (1.2) читанка ż
• dolnołużycki: (1.1) cytanka ż
• górnołużycki: (1.1) čitanka ż
• jidysz: (1.1) (z Talmudu) לייענען n (lejenen)
• nowogrecki: (1.1) ανάγνωσμα n; (1.2) αναγνωστικό n, αναγνωσματάριο n
• ukraiński: (1.1) читанка ż

źródła: