czytelniczka (język polski)

edytuj
 
czytelniczka (1.2)
wymowa:
IPA[ˌʧ̑ɨtɛlʲˈɲiʧ̑ka], ASytelʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta lub dziewczyna, która czyta książki, gazety, itp.
(1.2) kobieta lub dziewczyna, która korzysta z biblioteki lub czytelni
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W dziale porad na listy czytelniczek odpowiada wróżka Hortensja.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czytelnictwo n, czytelnia ż, czytanka ż, czytelność ż, czytadło n, czytnik m, czytanie n, czytywanie n, przeczytanie n
forma męska czytelnik m
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, oczytany, poczytny
przysł. czytelnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: czytelnik
źródła: