czytelność (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest czytelne, łatwe do przeczytania
(1.2) przen. cecha tego, co jest jasne, zrozumiałe i łatwe do odczytania
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W celu zachowania czytelności mapy przyjęto jeden schemat nanoszenia wartości elementów pogody[1]
składnia:
(1.1-2) czytelność + D.
kolokacje:
(1.1) czytelność pisma / czcionki / mapy / wykresu
(1.2) czytelność intencji / aluzji / skojarzeń
synonimy:
(1.2) jasność, zrozumiałość, klarowność
antonimy:
(1.1) nieczytelność
(1.2) nieczytelność, niejasność, niezrozumiałość
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) kaligraficzność
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnia ż, czytelnictwo n, czytnik m, poczytność ż, czytanie n, przeczytanie n, wyczytywanie n, wyczytanie n, odczytywanie n, odczytanie n, czytanka ż
czas. czytać ndk., przeczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., odczytywać ndk., odczytać dk.
przym. czytelny, czytelniczy, poczytny, oczytany
przysł. czytelnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. czytelny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Meteorologia, Alojzy Woś, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.