czołówka

czołówka (język polski)

czołówka (1.1) peletonu

czołówka (1.2)

czołówka (1.3)

tekst z czołówką (1.4)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɔˈwufka], AS: [čou̯ufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sport. początkowa część poruszającej się grupy

(1.2) latarka noszona na głowie

(1.3) telew. plansze początkowe filmu

(1.4) streszczenie informacji prasowej na jej początku

(1.5) grupa jednostek najlepszych w danej klasyfikacji

(1.6) pot. zderzenie czołowe pojazdów

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czołówka	czołówki
dopełniacz	czołówki	czołówek
celownik	czołówce	czołówkom
biernik	czołówkę	czołówki
narzędnik	czołówką	czołówkami
miejscownik	czołówce	czołówkach
wołacz	czołówko	czołówki

przykłady:

(1.1) Biegacze czołówki mają kadencję na poziomie 90-100 k/min, podczas gdy średnia biegających niezawodowo to coś pomiędzy 80 a 85 k/min. (z Internetu)

(1.5) W rankingu ta firma jest w samej czołówce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czoło n, czółko n, czelność ż, naczelny m, naczelna ż

przym. czołowy, czołówkowy, naczelny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) headlamp; (1.3) opening credits
• rosyjski: (1.2) налобный фонарь m
• słowacki: (1.2) čelovka ż

źródła: