bunkier (język polski) edytuj

 
bunkier (1.1)
 
bunkier (1.6)
wymowa:
IPA[ˈbũŋʲcɛr], AS[bũŋʹḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. archit. schron, zwykle żelbetowy
(1.2) hist. piwniczna cela w hitlerowskich obozach koncentracyjnych
(1.3) hist. budowla z ziemi, drewna i kamieni stanowiąca schronienie członków UPA; zob. też bunkier (UPA) w Wikipedii
(1.4) mors. na statku pomieszczenie na paliwo; zob. też bunkier (żegluga) w Wikipedii
(1.5) mors. paliwo statku na własny użytek (niebędące transportowanym ładunkiem)
(1.6) sport. na polu golfowym: piaszczysty obszar lub zagłębienie wypełnione piaskiem
(1.7) zbiornik do krótkiego przechowywania materiałów sypkich lub kruszywa
odmiana:
(1.1)
(1.5)
przykłady:
(1.1) Samolot zrzucił bomby na bunkier wroga.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) schron
(1.3) zasobnia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bunkrowanie n, bunkrowiec m, bunkierka ż
czas. bunkrować ndk., zabunkrować dk.
przym. bunkrowaty, bunkrowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Bunker z ang.[3]
uwagi:
zob. też bunkier w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 81.
  2. 2,0 2,1   Hasło „bunkier” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 41.