bunkier
bunkier (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wojsk. archit. schron, zwykle żelbetowy
- (1.2) hist. piwniczna cela w hitlerowskich obozach koncentracyjnych
- (1.3) hist. budowla z ziemi, drewna i kamieni stanowiąca schronienie członków UPA
- (1.4) mors. na statku pomieszczenie na paliwo; zob. też bunkier (żegluga) w Wikipedii
- (1.5) mors. paliwo statku na własny użytek (niebędące transportowanym ładunkiem)
- (1.6) sport. na polu golfowym: piaszczysty obszar lub zagłębienie wypełnione piaskiem
- (1.7) zbiornik do krótkiego przechowywania materiałów sypkich lub kruszywa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bunkier bunkry dopełniacz bunkra[1][2] bunkrów celownik bunkrowi bunkrom biernik bunkier bunkry narzędnik bunkrem bunkrami miejscownik bunkrze bunkrach wołacz bunkrze bunkry - (1.5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bunkier bunkry dopełniacz bunkru[2] bunkrów celownik bunkrowi bunkrom biernik bunkier bunkry narzędnik bunkrem bunkrami miejscownik bunkrze bunkrach wołacz bunkrze bunkry
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bunkrowanie n, bunkrowiec m, bunkierka ż
- czas. bunkrować ndk., zabunkrować dk.
- przym. bunkrowaty, bunkrowy
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.6) bunker
- arabski: (1.1) معقل
- baskijski: (1.1) bunker
- bułgarski: (1.1) бункер m
- duński: (1.1) bunker w; (1.4) bunker w; (1.6) bunker w
- francuski: (1.1) bunker m
- hiszpański: (1.1) búnker m
- kataloński: (1.1) búnquer m
- niemiecki: (1.1) Bunker m; (1.6) Bunker m
- źródła:
- ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 81.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „bunkier” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 41.